Einn af fylgifiskum þess að búa í borg er að á hverjum degi sér maður alls konar myndir.
Ég veit svo sem ekki hvað minniskortið í hausnum á mér er mörg gígabæt, en sumar myndir er ekki hægt að delíta.
Ég sá grænlenska drykkjukonu í haust, hún festist í minninu og varð tilefni þessarar hjárænulegu ljóðrænu:
Grænlensk kona á bekk
Þarna siturðu
með gullölið greipt í lófann
Augun brostin
en þessir stoltu drættir við munninn
segja enn
hleypið mér út á ísinn
og ég mun bjargast
þú ert komin langt frá selum og björnum
situr með úlfum á bekk við Israels plads
þú verkar ekki lengur skinn af kóp
eða gerir fugla úr beinum...
Blndar fimlega í pípu í staðinn
ferð með glerin í genbrug...
Augun dauð
En þarna einhversstaðar á bakvið
lítil grænlensk stúlkasem segir
hleypið mér aftur út á ísinn
og þá finn ég leiðina heim
1 ummæli:
fallegt en fullt af trega.
Skrifa ummæli