Lífsmark.

Ég ætla nú bara að anda rólega áfram þó sumstaðar sé allt að verða vitlaust...

Svo deplar maður auga...

og allt í einu hefur tíminn þotið áfram. 
Á morgun siglir sonur minn norður.
Nú verða taldar mínútur...

Tæpar þrjár...

vikur geta verið ótrúlega lengi að líða.

Án titils...

Hann á...

afmæli í dag, elsku stóri litli drengurinn minn.

Tíminn líður svo ógnarhratt...

Endurtekið efni...

Ég póstaði þessu hér fyrir rúmu ári.

Góð vísa og allt það...

Gift to self, on birthday...

22,7 km. Pretty fly for an old guy!

Árunum kennir gamall bullari...

Þgar ég ætlaði að fara að sofa í gærkvöld  stóð allt í einu hersing af draugum við rúmgaflinn.
Af því sjónin er farin að daprast með aldrinum sá ég ekki framan í allar vofurnar, en nokkrar þekkti ég strax. Þarna voru aldursváin, afkomuóttinn, náttúruógnin, heimsósóminn, félagsfælnin, frammistöðukvíðinn og fjöldi annarra. Mér varð ekki svefnsamt og átti í mesta basli með að kveða þennan hóp niður. En áður en ég sofnaði, einhverntíma undir morgun hugkvæmdist mér ráð.
Ég þarf bara að hlaupa hraðar...

Birtum þetta!

“Vegna stefnu Pálma í Fons gegn Svavari Halldórssyni fréttamanni RÚV geri ég hér með orð Svavars (fréttatexta) að mínum og hvet alla til að birta eftirfarandi fréttir:
Frétt 1:
Pálmi Haraldsson notaði skuldaviðurkenningu frá Baugi sem veð þegar hann fékk tveggja og hálfs milljarða króna lán frá Glitni rétt fyrir hrun. Baugur og eigendur hans voru ráðandi hluthafar í Glitni og viðskiptafélagar Pálma. Bankinn hefur ekkert fengið greitt og peningarnir eru týndir.
Pálmi Haraldsson í Fons kom víða við í góðærinu. Hann átti Iceland Express, Skeljung, Securitas, flugfélagið Sterling og hluti í FL Group og bresku verslunarkeðjunni Iceland. Meðal helstu viðskiptafélaga hans var Jón Ásgeir Jóhannesson.
Hann átti meðal annars Gaum og réði ríkjum í Glitni.
Fons, félag Pálma, átti hlutabréf í Högum og Debenhams sem Pálmi seldi félaga sínum Jóni Ásgeiri í Baugi, snemma árs 2007. Á móti fékk Pálmi skuldabréf á Baug. Allir pappírar virðast hafa verið útbúnir í samræmi við lög og reglur. Pálmi fór með skuldabréfið í Glitni og lagði það að veði fyrir tveggja og hálfs milljarða króna láni sem hann fékk greitt út í peningum. Á þeim tíma var Baugur Jóns Ásgeirs í miklum vanskilum við Glitni Jóns Ásgeirs, en skuldabréfið þótti samt sem áður fullnægjandi trygging. Hlutabréfin hurfu síðar úr Baugi yfir í önnur félög Jóns Ásgeirs en allir gjalddagar voru framlengdir inn í framtíðina. Félögin þrjú í þessari fléttu fóru öll á hausinn eitt af öðru, Glitnir, Baugur og Fons. Þessa sögu má lesa úr lánasamningum, viðaukum og allskyns skjölum sem fréttastofa hefur undir höndum.
Allar skuldaviðurkenningar liggja ógreiddar í búum hinna gjaldþrota fyrirtækja. Einu alvöru peningarnir í þessum viðskiptum voru 2500 milljónir króna, sem fóru úr Glitni og í hendur Pálma Haraldssonar, en þeir peningar finnast hins vegar hvergi.
Frétt 2:
Ekki verður hægt að ganga að Pálma Haraldssyni vegna gjaldþrots Fons, þar sem hann er ekki í persónulegum ábyrgðum. Kröfur í þrotabú félagsins nema 38 milljörðum króna og ljóst að stór hluti tapast. Pálmi segist geta gert grein fyrir því hvað varð um tveggja og hálfs milljarðs króna ógreitt lán frá Glitni.
Fréttastofa sagði frá því gær að 2.500 milljónir króna sem Pálmi Haraldsson fékk lánaðar hjá Glitni fyrir hrun virðast gufaðar upp í flókinni viðskiptafléttu. Lögmaður Pálma hefur hótað fréttamanni málsókn, verði fréttin ekki dregin til baka og beðist afsökunar. Pálmi segir að féð hafi verið notað til að greiða lán Fons hjá Landsbankanum og kaup á sjóðsbréfum Glitnis og hefur látið fréttastofu í té færslunúmer þessu til sönnunar. Ómögulegt er hins vegar út frá þeim að staðfesta orð Pálma. Fréttastofa hafði í gær eftir heimildarmönnum, sem hún metur áreiðanlega, að féð virðist hafa horfið og finnist ekki í þrotabúi Fons.
Þeir hafa staðfest það aftur í dag. Lánið hefur aldrei verið borgað. Af frétt gærdagsins hefði mátt skilja að Pálmi hafi sjálfur tekið umrætt 2.500 milljóna lán persónulega, en ekki eignarhaldsfélag hans, Fons, sem nú er í skiptameðferð. Hér með er áréttað að Fons tók lánið, en Pálmi var þar aðaleigandi, annar tveggja prókúruhafa og einn skráður í framkvæmdastjórn, samkvæmt fyrirtækjaskrá.
Kröfur í þrotabú Fons nema um 38 milljörðum króna og ólíklegt að nokkuð fáist upp í almennar kröfur.
Pálmi Haraldsson var hins vegar ekki í neinum persónulegum ábyrgðum og því fellur ekki blettur á hans kennitölu við gjaldþrot Fons. Hann á enn miklar eignir víða um lönd í gegnum önnur félög sín.
Fyrirtækjaveldi Pálma virðist hafa fengið góða fyrirgreiðslu hjá Glitni fyrir hrun. Fréttastofa hefur undir höndum gögn um fjögur lán sem tekin voru frá því í desember 2007 og fram á mitt ár 2008.
Samanlögð upphæð þeirra nemur um 22 milljörðum króna. Þrotabú Glitnis gerir tæplega 24 milljarða króna kröfu í þrotabú Fons og fyrirséð er að það muni taka milljarðaskell. Títtrætt 2.500 milljóna lán hefur aldrei verið greitt og féð finnst ekki í þrotabúi Fons.
Frétt 3:
Eignarhaldsfélaginu Sundi var tryggt með leynisamningi við Baug að það gæti losað sig við fimmtungs hlut sinn í Northen Travel Holding á hærra verði en hann var keyptur. Að auki fékk Sund sérstaka þóknun fyrir viðvikið, samtals 475 milljónir króna.
Í desember 2006 seldi FL-Group lággjaldaflugfélagið Sterling fyrir 20 milljarða inn í nýtt félag, Northern Travel Holding. Það var í eigu stórra hluthafa Glitnis, seljandans FL, og Fons Pálma Haraldssonar og síðan Sunds, sem var í eigu fjölskyldu Óla heitins í Olís. Hið síðastnefnda lagði til 2500 milljónir og eignaðist um 22% í nýja félaginu. Baugur, Jóns Ásgeirs Jóhannessonar, skuldbatt sig jafnframt til að kaupa aftur bréfin af Sundi, samkvæmt leynilegum baksamningi. Fons stofnaði svo nýtt félag 2008, M21 sem fékk lán hjá Glitni til að kaupa Sunds-bréfin, fyrir 2750 milljónir. Hlutabréfin sjálf voru látin duga sem veð og lánið er enn ógreitt. Sund fékk að auki sérstaka 222 milljóna króna þóknun fyrir ómakið. Mál þetta er til rannsóknar hjá yfirvöldum. Fons bólgnaði út og greiddi eigendum sínum rúma fjóra milljarða í arð, en Fons, Northern Travel Holdins, Baugur og Glitnir eru nú öll farin á hausinn. Skiptastjóra Fons hefur tekist að rekja slóð milljarðanna fjögurra til Lúxemborgar, en síðan ekki söguna meir. Um þá snýst eitt fjölmargra riftunarmála sem hann hefur höfðað. Þetta má allt saman lesa út úr skýrslu endurskoðenda, leynisamningnum sjálfum, lánasamningum og fleiri skjölum. Allt var þetta hluti mikillar viðskiptafléttu þar sem Sterling flugfélagið gekk ítrekað kaupum og sölu, og allir virðast hafa grætt, ja nema Glitnir.
Eftirmáli, þulur les: Ekki náðist í Pálma Haraldsson við vinnslu þessarar fréttar og Jón Ásgeir Jóhannesson vildi lítið tjá sig um málið.”

Catch of the day

Hamsturinn hefur orðið...

Ég hef hlaupið svolítið undanfarnar vikur.
Úti þegar viðrar þokkalega, en annars inni, í ræktinni, eins og hamstur á færibandi.
Á þessum innihlaupum hef ég ekki komist hjá því að taka eftir nokkru sem mér finnst stórundarlegt.
Nokkur hluti hlauparanna knáu svindlar. Þegar hlaupið stendur sem hæst, gerir þetta fólk sér lítið fyrir og stígur af bandinu, út á hliðarnar og stendur þar í lengri eða skemmri tíma. Á meðan snýst bandið á fleygiferð og kílómetramælirinn snýst og snýst. Með þessu móti getur fólk skammtað  sé bónus, farið kílómeterinn á svona áttahundruð metrum, allt eftir smag og behag. Mér finnst satt að segja einhver bankamannabragur á þessu en fyrst og fremst velti ég því fyrir mér, hvern fólkið er eiginlega að plata?

Varúð, hér bloggar reiður ungur maður!

Ég fór í bíó í kvöld, með kærustunni, sem er svo sem ekki í frásögur færandi. Við áttum eftir að sjá Milennium 3 og bættum úr því. Við vorum forsjál, keyptum miðana á netinu heima og svifum þess vegna fram hjá miðasölunni og inn og aftast í stóran hóp fólks sem beið eftir að hleypt yrði til salar. Runnum svo inn með skriðunni og fengum þokkalegustu sæti, aftarlega út á enda bekkjar. Allt í lukkunnar velstandi. En Adam (og Eva) voru ekki lengi í Paradís. Skömmu eftir að myndin hófst vöfruðu tvær konur á sextugsaldri inn í salinn hlaðnar poppi og gosi. Það var fátt um fína drætti í sætamálum, einu lausu sætin sem eftir voru, reyndust á fremsta bekk út við gang og þótti þeim stöllum það greinilega ekki boðlegt. Þær ráfuðu því út, en sneru von bráðar aftur með starfsmann sem rogaðist inn með stóla fyrir þær, plantaði þeim við hliðina á okkur og lét þær meira að segja hafa aukastól undir veitingarnar.
Nú hefði þessi færsla ekki orðið lengri, ef allt hefði verið með felldu í höfðinu á þessum konum, en ónei! Þær upphófu hrókasamræður, með flissum og bakföllum og virtust litla hugmynd hafa um að fram færi kvikmyndasýning í húsnæðinu og nærstaddir vildu heldur horfa á Lisbet og félaga en hlusta á innihaldslaust skvaldrið í þeim sjálfum. Unnustan (sem er kurteisin holdi klædd) benti þeim afar vinsamlega á að sýning kvikmyndarinnar væri hafin, en mætti fullkomnu skilningsleysi og allar götur fram að hléi hélt málæðið áfram, sleitulítið. Virtist einu gilda þó fólkið í kring sussaði eða hvessti á þær augu, blaðrið hélt afram sleitulítið. Í hléinu reyndi ég að hafa upp á starfsmanni til að bera fram kvörtun, en fann enga, aðra en stelpurnar í sjoppunni sem engin leið var að nálgast fyrir sælgætishungruðum bíógestum. Þessir mælskufossar komu svo auðvitað aftur í stólana nokkru eftir að sýningin var hafin á nýjan leik og tóku til óspilltra málanna. Það verður síðan að viðurkennast að heldur dró úr þvaðrinu, eftir því sem á leið myndina, hvort sem um var að kenna því að ég hvæsti á þær að hætta þessu andskotans blaðri eða að þær urðu uppiskroppa með umræðuefni. Hvað um það hef ég ekki, svo ég muni, upplifað annað eins tillitsleysi í bíó síðan ég sá strákana hrækja af svölunum í Gamla bíó fyrir margt löngu.
Það þarf svo ekki að taka fram að ég lagði trýnin á roðhænsnunum vandlega á minnið og mun sýna þeim ískalda fyrirlitningu verði þær á vegi mínum aftur.

Kristinn Jón Guðmundsson

hefur einhverra hluta vegna verið mér hugleikinn í dag.

Það væri gaman að hitta hann aftur, þó ekki væri nema einu sinni.

*Vona að mér fyrirgefist myndarstuldurinn Elín

Bráðum koma...

blessuð börnin mín.

Niðurtalning hafin...

Reikult er rótlaust þangið,

rekst það um víðan sjá.

Straumar og votir vindar

velkja því til og frá.

Fuglar flugu yfir hafið

með fögnuði og vængjagný,

- hurfu út í himinblámann

hratt eins og vindlétt ský.

Þangið, sem horfði á hópinn,

var hnipið allan þann dag.

Bylgjan, sem bar það uppi,

var blóðug um sólarlag.

Jóhann Sigurjónsson

1880 - 1919