Ég fékk hugmynd...

og þar sem það gerist ekki oft ákvað ég að blogga um hana.
Í hlaupatúr dagsins átti ég leið framhjá Fríkirkjuvegi 11 og þá fór ég að hugsa.
Það styttist væntanlega í að ríkið eignist húsið, þegar restin af spilaborginni hrynur hjá Bjögganum. En hvað á að gera við það?
Ég er með tillögu.
Rétt eins og til er safn um helförina í Ísrael og minnismerkið í Washington um Vietnamstríðið væri upplagt að gera úr þessu húsi safn um hrunadans útrásarvíkinganna og bankaglæpamannanna, vanhæfu og ráðalausu stjórnmálamennina og embættismennina, risið og fallið.
Það mætti blanda myndum af óhófinu og klikkuninni saman við myndir af tómum hálfbyggðum húsum, atvinnuleysingum í biðröð hjá Vinnumálastofnun og öðrum afleiðingum sturlunarinnar.
Svo gæti verið sér salur fyrir bankabrjálæðið. Myndir af Sigurjóni digra, Sigurði Einars og hinum þjófunum, lýsingar á mikilmennskuórunum og spilaborgunum. Þar væri líka minningarveggur með nöfnum þeirra sem áttu peninga á Icesave reikningunum og hversu miklu var stolið af þeim.
Möguleikarnir eru endalausir. Faratækjaherbergið, fullt af myndum af einkaþotum, snekkjum og lúxusbílum, umfjöllun um Gumball montkappaksturinn og umferðina á Reykjavíkurflugvelli. Sér kompa fyrir helstu aftaníossana, sem ritstýrðu viðskiptablöðum, og störfuðu í greiningadeildunum, svona "Göbbels-room", með glórulausum tilvitnunum fallega innrömmuðum á veggjunum, upplagt að hafa líka vídeó á skjá, Hannes að þrugla um dautt fé og ég veit ekki hvað. Salur fórnarlambanna væri líka ómissandi, nöfn og myndir af fólki, sem missti aleiguna, listar yfir nauðungarsölur og atvinnuleysistölur.
Salur stjórnvalda með margmiðlunarefni og völdum viðtalsbrotum: Hér er engin kreppa... Það hefði nú eitthvað heyrst ef við hefðum gert eitthvað í málunum... Hér er allt í allra besta lagi...
Þarna væri hægt að taka á móti skólahópum, fræða þau um græðgi og afleiðingar hennar, hvernig besta fólk gat blindast og sturlast í eftirsókn eftir veraldlegum gæðum og sagði svo þegar æðið rann af því, ég var bara að fylgja fyrirmælum...
Ég er viss um að svona safn drægi til sín mikinn fjölda gesta.
Og ég er ekki frá því að það myndi líka minnka hættuna á að þessi geðveiki taki sig aftur upp...

Mont #2

Hvíld í gær, 9 km í dag, fínn rólegur hringur í fallegu en köldu veðri.
Fékk fína hugmynd á hlaupunum, meira um það seinna.

Mont!

Undanfarið er ég búinn að vera þokkalega duglegur (á minn mælikvarða altsvo) 11.5 km í gær og 8,5 í dag. Kominn í 52 km síðan ég byrjaði að skrá. Sjá hér.
Þetta smá skánar. Þarf að fara að setja mér markmið og svona...
Hér er afrek dagsins:
Ég veit, ég veit... Bara varð að monta mig smá.

Extreme Sheep LED Art

Hljóp í hóp...

í fyrsta sinn í dag. ÞAð var ekki sem verst. Ákaflega kurteist og elskulegt fólk, sem lét eins og ekkert væri og sneri nokkrum sinnum við og sótti undirritaðan blóðmörskepp.
Ég hugsa að ég mæti aftur.
Ef ég kemst framúr á morgun...

Úlfur í sauðargæru?

Maður spyr sig...

Mér líður...

eins og ég hafi gleymt einhverju mjög mikilvægu áðan.
Veit samt ekkert hvað það ætti að vera.
Sjálfsagt einhver vitleysa í mér.
Ekki í fyrsta sinn...

Veit ekki af hverju...

en það var að rifjast upp fyrir mér texti sem ég las fyrir löngu.
Um lækni á eyðieyju, sem borðaði sjálfan sig í áföngum.
Hann var góður.
Textinn.

Ég hljóp í kvöld...

um Laugardalinn.
Það var yndislegt að fara út, logn, tunglsljós,
trén svo svört og snjórinn hvítur og hreinn.
Það voru ekki margir á ferli og einhvernveginn varð allt svo tært og skýrt.
Eins og að ganga inn í grafíkverk.
Heimurinn svartur og hvítur.
Spilarinn sem ég hleyp venjulega með varð rafmagnslaus,
skömmu eftir flugtak og þess vegna hugsaði ég meira
en ég er vanur á meðan ég hleyp.

Hvað ég hugsaði?

Það var ekki flókið.

Allir heimsins erfiðleikar eru yfirstíganlegir,
bara ef ég fæ að vakna hjá ástinni minni.