Einn daginn
þegar ég geng með ströndinni
nem ég staðar
eins og svo oft
horfi á línuna
þar sem haf og himinn ná saman
En í þetta sinn
klæði ég mig úr
brýt saman fötin
og legg þau í sandinn
hjá vonum mínum
draumum
og vonbrigðum.
Svo veð ég út í kaldan sjóinn
og syndi í átt að sjóndeildarhringnum
þangað til ég get ekki meira
og sekk
í
þögult
myrkrið